
- Blog | Martin Bosch
Maar hij heeft gelijk, die cijfers … Professionals zijn er aan gewend geraakt, maar het staat ook een helder beeld op de pijnlijke ‘schrille’ realiteit in de weg. In deze blog een poging om cijfers om te zetten in echte beelden:
Momenteel bedraagt het woningtekort volgens ABF research 279.000. Met een gemiddelde huishoudensomvang van 2,1 – 2,2 betreft dit ongeveer 600.000 mensen. Nederland heeft momenteel 17,6 mln. inwoners, dus 1 op 29 inwoners daar last van. In elke schoolklas heeft een kind last van dit gebrek aan huizen in Nederland.
In totaal telt Nederland iets meer dan 8 miljoen woningen. Het ministerie van VRO becijfert dat voor 2030 900.000 woningen nodig zijn, netto 775.000. Toevoegen van 775.000 betekent één extra woning op elke 10 die er al zijn. Stel je voor: in elke straat van Nederland wordt elk rijtje van 10 woningen met eentje uitgebreid. Of vanuit een ander perspectief: in die 775.000 woningen gaan 1,7 miljoen mensen wonen. Als we er niet in slagen die woningen te bouwen staan straks ruim meer inwoners als die van Amsterdam en Rotterdam tezamen op straat. MEGA!
In regio Alkmaar werd een bestemmingsplan voor 1.300 woningen vernietigd. Woonruimte voor 2800 mensen. Zo’n vernietiging van een bestemmingsplan betekent gauw 2 à 3 jaar vertraging, laten we zeggen 2½ jaar. In dit geval zijn hiermee 2.800 x 2½ = 7.000 woonjaren verloren gegaan. Als dit niet gebeurd was hadden 7.000 mensen daar een jaar in een huis kunnen wonen.
Een ander voorbeeld: een gemeente had een contract niet op orde voor publicatie van een bestemmingsplan. Daardoor kwam de publicatie van het bestemmingsplan van het wijkje van 400 woningen te laat openbaar. Daarmee werd de raadscommissie niet gehaald, de laatste voor het zomerreces. De eerste vergadering waarin de raad kon besluiten was een half jaar later. Gevolg: 400 x 2,15 x ½ = 430 woonjaren weg.
Om voor mij onduidelijke redenen focust de discussie over woningbouw te vaak (alleen) op planvoorraad. Terwijl het hier om productie gaat: Elk jaar voldoende woningen bouwen. Een rekenvoorbeeld:
In een stad is een nieuwbouwzone aangewezen waar 15.000 woningen voorzien zijn (= planvoorraad). Geschat wordt dat het 15 jaar duurt voor ze gebouwd zijn. Dat zijn dan 15.000/15 = 1.000 woningen per jaar (=productie). Wat gebeurt er in de praktijk? Insprekers vinden te plannen te hoog en te massaal. Laten we zeggen dat daardoor het aantal terug zakt naar 12.500. En door onvoorziene omstandigheden is de doorlooptijd geen 15 jaar maar 25 jaar. Helemaal geen irrealistische aannames, ik denk zelf optimistisch. Maar nu het deelsommetje, 12.500/25 = 500 per jaar in plaats van 1.000. De productie is gehalveerd! Zo maken we onvoldoende huizen voor alle mensen die nu vergeefs zoeken…
Ik verwijs nog maar eens naar de eerder benoemde interviews (zie hier) van zes wanhopig woningzoekenden. Deze grote getallen hebben dus per geval betrekking op mensen die in dit soort zeer ongewenste omstandigheden leven. Een dak boven je hoofd is niet voor niks een grondrecht. Je huis is je ‘eigen plekkie’ waar je je veilig terug kan trekken. Als daarin niet is voorzien komen mensen in nare omstandigheden terecht. Dat is primair héél erg voor de mensen zelf, maar genereert ook veel maatschappelijke kosten.
Dit is mijn eerste blog over het reusachtige woningbouwprobleem. Iedereen heeft het erover. Er zijn nu 330.000 huizen tekort. Maar het pijnlijkste is: achter de getallen van woningtekorten gaat groot menselijk drama schuil. Lees de blog van Martin Bosch, programma manager van de Woningmakers.
Nederland is niet volgebouwd, aldus Peter Boelhouwer, hoogleraar bij TU Delft en woningbouwexpert. Woningbouw en natuur kunnen elkaar versterken. Je ziet op allerlei plekken community’s ontstaan, waarbij met geld van huizen in natuur wordt geïnvesteerd.
De gemeente Amsterdam last een gedeeltelijke bouwstop in voor de belangrijkste groeigebieden van de stad. De stop geldt in ieder geval voor heel 2021. Amsterdam moet fors bezuinigen door de gevolgen van de coronacrisis, blijkt uit een brief van de gemeente aan een projectontwikkelaar. En dit scenario dreigt ook in andere gemeenten, zo blijkt uit een item van BNR.
Een miljoen stuks erbij in tien jaar om de woningnood te dempen, is de belofte van de politiek, maar ga eens naar Almere Pampus en wat je ziet is prairie. Dit is al jaren een van de meest logische plekken van het land om snel te bouwen, en toch komt er niets van de grond. Lees de verslaggeverscolumn van Toine Heijmans, met de visie van Friso de Zeeuw.